Wojciech Śmiertka

Gdy powoli zapada błękitny zmierzch Frank-Bramley

Dzisiejsze zestawienie otwiera Gdy powoli zapada błękitny zmierzch Franka Bramleya. Angielski postimpresjonista specjalizował się w przedstawianiu wnętrz. Swoje obrazy wzbogacał połączeniami sztucznego i naturalnego światła. Jak podaje DailyArt, był pionierem techniki kwadratowego pędzla, gdzie farba była nakładana płaską częścią pędzla, co w rezultacie dawało wrażenie wibracji. Kobieta na obrazie to prawdopodobnie żona artysty, która również była artystką.

Człowiek-drzewo Hieronim Bosch

Nie będę oszukiwał, Hieronim Bosch ma na koncie wiele ambitniejszych obrazów, ale ten pojawił się tu dlatego, że jest to podręcznikowy przykład stylu Boscha, czyli połączenie naturalnego krajobrazu z fantastyką. Nie jestem pewien co do symboliki szkicu, ale na pewno jest ona negatywna. Personalnie odebrałbym to jako satyrę. Jeśli zastanawiacie się, skąd znacie to nazwisko, to tylko przypomnę, że to on namalował jedną z najsłynniejszych interpretacji Sądu ostatecznego.

Pieśń miłości Rene Magritte

Przyszedł czas na belgijskiego malarza Rene Magritte, tego od Syna człowieczego, ale tym razem trochę mniej znany obraz, bo jest to Pieśń miłości. Rene był surrealistą, a swoimi obrazami bawił się z widzem i tak jest również w tym przypadku. Czy mamy do czynienia z czymś w rodzaju syreny?

Młoda kobieta w bieliźnie Wilhelm List

Wilhelm List z kolei był malarzem, rytownikiem, ilustratorem, a nawet akwarelistą tematów mitologicznych. Był uczniem Gustava Klimta, o którym już kiedyś wspominałem i pojawi się także potem. Na obu malarzy wpływ miał impresjonistyczny nurt. Obrazy Lista charakteryzowały się zmysłowością połączoną z nieobecnością. Obraz przypomina mi trochę Samotną od Lautreca.

Zeznanie Alicji Salvador Dali

Tak flagowego artysty nie mogłem sobie odpuścić. Może na pierwszy rzut oka nie widać, ale dzieło sztuki jest ilustracją do Alicji w Krainie Czarów. Nie trzeba daleko patrzeć, ale w przypadku prac nad Alicją mamy do czynienia z ekscentrykami, ale dlaczego? Wydaje mi się, że interpretacja baśniowości powieści staje się wyzwaniem dla kreatywnych umysłów. Tak było w przypadku Salvadora Daliego, dla którego Alicja stała się muzą.

Mauretanka Dario Villares Barbosa

Ta ekspresja artystyczna należy do ucznia Oscara Pereiry de Silvy, czyli Dario Villaresa Barbosy. Twórczość brazylisjkiego artysty zakrawały na tamtejszą nowoczesność. Podobnie jak w przypadku Lista, mamy do czynienia ze zmysłowością i nieuchwytnością, może nieco bardziej zakrytym wariancie.

Port Svolvaer w szczycie sezonu rybackiego Anna Boberg

Trochę odbiegając od egocentryzmu, rzućmy okiem na jedno z najpiękniejszych miejsc w wydaniu Anny Boberg, czyli Norwegia. Pochodziła z rodziny artystycznej, jednak sama była samoukiem. Artystka przedstawiała głównie życie rybaków i zmieniających się krajobrazów.

Markiza Luisa Casati z chartem Giovanni Boldini

Klasa sama w sobie. Dzieło tożsame z ekstrawagancją La Belle Epoque, czyli okresu zakończenia wojny francusko-pruskiej, w którym życie kulturalne rozkitwło. Obraz autorstwa Giovanni Boldiniego przedstawia nikogo innego jak Luizę Casati, która było włoską dziedziczką i patronatką sztuki w Europie. Według doniesień na swojej wyspie spędzała iście dekadenckie życie i skończyła w równie dekadenckim stylu, jej majątek został zlicytowany między innymi przez Coco Chanel, a ona zamieszkała w jednopokojowym mieszkaniu w Londynie.

Kubistyczny akt Alexandra Exter

Kubistyczny akt to dzieło ukraińskiej pielgrzymki. Pracownia Alexandry była ostoją awangardowej sztuki w Kijowie. Jak podaje DailyArt, była przyjaciółką samego Pablo Picassa. Do kubizmu w swojej twórczości dołączyła futuryzm, a jej dzieła można było zobaczyć na rosyjskich, ukraińskich i europejskich wystawach awangardowych.

Nordycki letni wieczór Richard Bergh

Przed wami ujednolicenie tajemnicy namalowane przez Richarda Bergha. Ten obraz pojawia się w tym zestawieniu z kilku powodów. Jednym z nich jest magia zaklęta w obrazie. Przyjazna dla oka panorama jest tłem dla dylematu rozgrywającego się między księciem Narke i śpiewaczką Karin Pyk. Jako widz możemy się tylko domyślać co zachodzi między tą dwójką.

Portret królika Yabu Chosui

Odbiegnę trochę od tematu sensualizmu. Ten słodziak wkradł się do mojej galerii, bo najzwyczajniej w świecie potrafi rozbawić do łez. Może dla nas królik jest zabawny, ale inwazyjność królika na obrazie spowodowana jest prawdopodobnie okresem, na który przypada powstanie obrazu, czyli rok królika. Jak podaje DailyArt, królik jest symbolem białego worka Hoteiego, jednego z bogów szczęścia.

Primavera Sandro Botticelli

Chyba mój ulubiony motyw, czyli ten antyczny pod renesansowym wpływem. Na obrazie zostały przedstawione klasyczne postaci z mitologii. Kompozycja symbolizuje miłość, pokój i dobrobyt, jednak pojawiają się komentarze, że wiąże się z renesansowym neoplatonizmem. Na obrazie znajduje się Zefir z nimfą Chloris, Flora bogini wiosny, na środku Wenus, Kupidyn i trzy Gracje oraz Merkury.

Arystoteles z popiersiem Homera Rembrandt van Rijn

W zestawieniu pojawiła się również nutka antyku otoczona barokiem. Z czego słynny jest Rembrandt, chyba nie muszę nikomu tłumaczyć, ale od razu widać to po obrazie, ciemność i cienie, manipulacja światłem. Istnieje wiele interpretacji dzieła, jednak tą najpopularniejszą jest skłonność człowieka do myślenia. Jak widać, Arystoteles jest pogrążony w zadumie.

Życie to walka Gustav Klimt

Złoty jeździec wydaje się wyjątkowym obrazem, a przynajmniej dla mnie. Nie wiem jak wy, ale ja Klimta znam jedynie z obrazów kobiet. Rycerz był wynikiem zgorzknienia artysty po tym, jak jego ozdobienia holu Uniwersytetu Wiedeńskiego zostały uznane za pornograficzne.

Greckie dziewczęta na brzegu morza Joaquin Sorolla

Znowu antyczny motyw? Sorolla ceniony za talent uchwycenia człowieka w dużej skali, namalował Greckie dziewczęta w odpowiedzi na neohellenizm. Oprócz sylwetek warto zwrócić uwagę na krajobraz, który był wzorowany na jego rodzinnej Walencji. Mimo że malarz tworzył w okresie impresjonizmu, pokusiłbym się o stwierdzenie, że obraz przypomina bardziej może renesans?

Śpiąca królewna Edward Burne Jones

Jak sama nazwa wskazuje, obraz przedstawia Śpiącą królewnę, jednak nie tę z Disneya. Jak podaje DailyArt Burne Jones zapytany, dlaczego nie przedstawił budzącej się księżniczki, odpowiedział, że chce, aby historia zatrzymała się na pogrążonej we śnie, a co będzie dalej, zależy od wyobraźni. Jeśli widzicie wpływ renesansu to słusznie. Edward należał do stowarzyszenia, które wypierało sztukę wiktoriańską i propagowało sztukę opartą na kanonach wczesnego włoskiego renesansu, a nazywali się Prerafaelitami.

Narodziny Wenus Alexandre Cabanel

Kontynuujmy mitologiczny rzymski i sensualny motyw. Tematyką utworu jest obecna już w kulturze od zarania dziejów Wenus rodzącą się z piany morskiej. Francuski pisarz Emile Zola dementuje dwuznaczność pokazaną na obrazie. Uważa, że fakt faktem bogini przypomina kurtyzanę, ale stworzoną z różu i białego marcepanu.

Ida Rubinstein Valentin Serov

Valentin Serov był artystą, którego życie było nieustannym doskonaleniem swojego warsztatu. Pracował nad stylem, jednak nie był on jednolity, ze starego dążył do czegoś nowego. W czym sensualizm? Kobieta przedstawiona na obrazie to balerina Ida Rubinstein, jednak jest ona tylko wizją malarza. Paleta kolorów jest ograniczona do trzech kolorów. Obraz nie ma kompozycji, daje to wrażenie czegoś podobnego do behawioryzmu z literatury, tylko odzwierciedlonego na płótnie.

Nimue Edward Burne Jones

Jones zainteresowany tematem legend arturiańskich stworzył kilka obrazów właśnie o tej tematyce. Na obrazie widnieje postać Nimue, która według legendy była Panią Jeziora. To ona dała królowi Arturowi jego miecz Excalibur, zaczarowała Merlina oraz wychowała Lancelota po śmierci jego ojca. Styl? Już wspominałem, że Jones należał do Prerafelitów.

Łagodność Eustache Le Sueur

Kobieta z obrazu jest personifikacją Łagodności, jednego z ośmiu Błogosławieństw na zlecenie dla kaplicy w paryskich rezydencjach Guillaume’a Briconneta. Według DailyArt baranek reprezentuje Chrystusa.

Rozpaczająca Młodość George Clausen

Powoli zbliżamy się ku końcowi. Obraz Georga Clausena wykorzystuje nagość i jałowość w celu ukazania surowości pierwszej wojny światowej. Kobieta podobnie jak w poprzednim przypadku jest personifikacją, jednak w trochę brutalniejszej rzeczywistości.

Mars rozbrojony przez Wenus Jacques Louis David

Kontynuując, obraz ten był ostatnim Louisa Daivda. Został wygnany z Francji, a obraz tworzył przez kilka lat. Mars ulega wdziękom Wenus i oddaje broń. Podobnie jak w przypadku Primavery Botticelliego widać Trzy Gracje i Kupidyna. Obraz był wyłamaniem się ze schematu artysty, który połączył antyk, idealizm i realizm.

Kleopatra John William Waterhouse

Może nie pamiętacie, ale ten artysta znalazł się w poprzednim zestawieniu przy postaci Kirke. Tym razem natrafiłem na postać Kleopatry. W twórczości Williama Waterhouse’a dominował motyw Femme fatale. Tak też było w tym przypadku.