Wojciech Śmiertka

Alegoria Wiktorii Mathieu Le Nain

Pierwszy obraz, który dodałem do galerii jakiś szmat czasu temu to Alegoria Wiktorii. Natrafiłem w Internecie na dwustronicowy artykuł dotyczący tego dzieła, autorstwa Jakuba Kanarka i postaram się wam wypisać kilka najważniejszych informacji. Nie będę się rozwodził, bo wszystkich obrazów, jest sporo. Obraz ukazuje Wiktorię boginię zwycięstwa, namalowaną przez Mathieu Le Naina. Był francuskim malarzem epoki baroku. Jego obrazy przedstawiały głównie tematykę religijną lub mitologiczną. Obraz nie posiada głębszej interpretacji. Przedstawia zwycięstwo, siłę i walkę.

Samotna Henri de Toulouse-Lautreca

Kolejnym jest Samotna od Henriego de Toulouse-Lautreca. Pech chciał, że malarz słyną z obrazów przedstawiających kurtyzany. Możemy przeczytać również, że autor niekiedy przeprowadzał się do domu publicznego. Najprawdopodobnie obraz nie jest tylko przedstawieniem postaci w fizyczny sposób. Postawa kobiety ma sugerować wyczerpanie psychiczne, samotność oraz pustkę.

Kirke oferuje kielich Odyseuszowi John W. Waterhouse

Teraz zahaczymy odrobinę o mitologię i później też. Mam nadzieję, że nie narażam się królowi Itaki, ale obraz, który mam na myśli to Kirke oferująca kielich Odyseuszowi. Dzieło przedstawia sytuację kiedy, Odyseusz wraz z załogą natknęli się na wyspę Kirke. Była wiedźmą, a za zakłócenie jej spokoju zamieniła załogę w świnie. Odyseusz nie dał się zamienić i żył z nią długo i szczęśliwie. Tak naprawdę to nie, byli ze sobą rok i miał z nią dzieci. Kirke była uznawana za archetyp kobiety wyzwolonej.

Herkules i hydra lernejska Gustave Moreau

Taką dostojnością nie szczyci się jedynie Kirke, ale również Herkules i Hydra lernejska od Gustave’a Moreau. Sztuka Gustava była mocno dekoracyjna. Według doniesień obraz jest metaforą klęski Francji z Prusami, a przede wszystkim przedstawia walkę dobra ze złem.

Tratwa Meduzy Théodore Géricault

Cofnijmy się do 1819 roku, bo wtedy właśnie powstała Tratwa Meduzy Theodora Gericaulta. Ten obraz jest ikoną francuskiego romantyzmu. Artysta uwiecznił z własnej woli katastrofę zatonięcia francuskiej fregaty. Tym samym naraził się rządzącym. Obraz jest symbolem ludzkiej wytrwałości. Możemy przeczytać również, że autor rozmawiał z ocalałymi, aby oddać jak największy realizm danej sytuacji.

Odpoczynek. Społeczeństwo w Cylindrach Kazimierz Malewicz

Na szczęście teraz jeden z tych zabawniejszych. Obraz, który z pozoru wydaje się normalnym nienadzwyczajnym dziełem sztuki, czyli Odpoczynek (Towarzystwo w cylindrach) od Kazimira Malevicha. Ponoć obraz jest alegorią raju na ziemi, a może raczej jego parodią. Każda z postaci jest przedstawiona w sielankowy sposób, jednak jedna z nich, a może nie będę mówił, tylko sami zobaczycie (lewy górny róg).

Siedzący akt kobiecy Amedeo Modigliani

Przyjrzyjmy się historii, kiedy to jedna z rosyjskich poetek, która była nominowana do Nobla – Anna Achmatowa, poznała niejakiego Amadeo Modiglianiego. Lekko powiedziawszy, Modigliani miał małego bzika na jej punkcie. Stworzył dla niej dwadzieścia portretów. Jest to jeden z obrazów, który nie obnaża modelki, a pokazuje jej osobowość.

Dante i Wergiliusz William-Adolphe Bouguereau

William Adolphe Bouguereau i jego ponadczasowy Dante i Wergiliusz. Jak wiadomo Dante to główny bohater poematu Boska komedia. Na dziele widać wieczną walkę heretyka z oszustem. W informacjach o poemacie możemy przeczytać, że dzieło było cenione w kręgu romantyków. Nie wiem, czy w tu było tak jak w przypadku Da Vinciego, który skrupulatnie studiował ludzkie mięśnie, ale widać podobne cechy.

Ulica paryska w deszczu Gustave Caillebotte

Zabawa perspektywą może nie tyle zabawa ile jej użycie. Najbardziej znanym dziełem Gustava Caillebottea jest właśnie Ulica paryska w deszczu. Widać na niej brukową uliczkę oraz przechadzające się na niej elegancko ubrane pary. Dla autora miała być forma przedstawienia modernizacji Paryża.

Wombat Edward Burne Jones

Uwaga, teraz ostrzegam. Uwalniam moje zwierzęce instynkty, bo ten obraz to raczej szkic Edwrda Burne Jonesa pod tytułem Wombat. Nie znam genezy tego szkicu, ale wiadomo tyle, że razem z przyjaciółmi autor miał ozdobić bibliotekę Oxford Union i zaczęli rysować wombaty. To tyle, a może aż tyle.

Młodzi artyści Henriette Ronner Knip

Stety bądź nie, pozostajemy przy tematyce zwierząt, bo przyszedł czas na Henriette Ronner Knip i jej obraz Młodzi artyści. Niech was nie zwiedzie tytuł. Dzieło przedstawia kota. Tematyka kotów pojawiła się w portfolio artystki ze względu na adopcję swojego, wcześniej malowała zazwyczaj psy.

Portret niezwykłego muzykalnego psa Philip Reinagle

Niezwykły obraz oraz niezwykły tytuł. Mam przyjemność przedstawić wam Portret niezwykłego muzykalnego psa autorstwa Philipa Reinaglea. Dziełu przypisywano wiele znaczeń od satyry na cudowne dzieci po lojalistyczną propagandę. Ja w tym obrazie widzę siebie, bo też mam taką minę jak siadam do klawiszy, ale nauczę się, obiecuję!

Siegfried Thomas Theodor Heine

Widzieliście kiedyś dekadenckiego mopsa? To teraz już widzicie. Tak na poważnie nie wiem co myśli pies na czerwonym fotelu, ale zdecydowanie ma bardzo wygodne życie. Autorem jest Thomas Theodor, który charakteryzował się stylem secesji.

Toaleta Francois Boucher

Francja, Francja i jeszcze raz Francja. To jest Toaleta Francoisa Bouchera. Taka starodawna toaleta. Obraz uznawany za fundament francuskiego rokoka. Autor pokazywał sensualność przykrytą przedmiotami i dekoracjami. Motywem przewodnim jego dzieł była intymność o lekkim charakterze.

Dziewica Gustav Klimt

Z Francji do Austrii, a dokładniej Wiednia. Miasto, które kiedyś muszę odwiedzić właśnie ze względu na kolebkę kultury, którą było. Przed wami Dziewica Gustava Klimta, obraz o niesamowitej kolorystyce. Dzieło przypada na tę późniejszą część twórczości, kiedy popularniejszym motywem od femme fatale stał się motyw marzycielskiej zmysłowości.

Kobieta po balu Ramon Casas

Moje ulubione chylenie się ku upadkowi, a właściwie Młoda dekadentka. Po balu -Ramon Casas. Kwintesencja dekadentyzmu, czerń, zmęczenie, skłonność do przesady i odpoczynku. Nic dodać, nic ująć.

Śmierć Hiacynta Giovanni Battista Tiepolo

Niesamowity detal o ciepłych barwach, normalnie można poczuć się jak w Grecji. Przed wami Śmierć Hiacynta od Giovanni Battista Tiepolo. Historia pewnej niezdary. Obraz przedstawia Apolla, który miał zabić albo siebie, albo młodzieńca dyskiem, który odbił się od głazu. Według doniesień istnieje również interpretacja o interwencji Zefira, który skierował dysk w stronę Hiacynta. W tej wersji dysk został zamieniony na uwaga piłkę tenisową.

Samson i Dalila Max Liebermann

Max Liebermann najwidoczniej nie brał przykładu z Modiglianiego, bo namalował obraz Samson i Dalila. Tamten czas był zdominowany przez taką tematykę. Zasada kontrastu, czyli walka płci.

Crying Girl Roy Lichtenstein

Jak może pamiętacie, w poprzednim artykule wspominałem o latach 60. W tym przypadku mamy do czynienia z dwoma obrazami o identycznym tytule autorstwa Roy Lichtensteina. Właściwie chodzi mi o Crying Girl. Ten wariant przemawia do mnie bardziej. Artysta zaabsorbował komiksowy motyw oraz czerpał inspiracje z dzieł Picassa.

Sewilla. Taniec Joaquin Sorolla

Jednym z ostatnich obrazów, które stawiam przed wami, jest Sewilla. Taniec, autorstwa Joaquina Sorolli. Krwista czerwień i dynamika przedstawiona na płótnie odzwierciedla bogatą kulturę z Hiszpanii. Nie wiem, czy tylko ja mam takie odczucie, ale ciepłe kolory odzwierciedlają gorący temperament tamtejszych mieszkańców.

Głowa kota Julie de Graag

Ostatni z ostatnich, nie będę przedłużał to cudo to szkic Julii de Graag. Umiejscowiłem tego kota w ulubionych z wiadomych względów. Uwielbiam zwierzęta, a przede wszystkim koty, a mimika tego wskazuje na jedno wielkie wtf.